Midden in de nacht zat Jos in zijn pyjamabroek, aan het bureau van onze hotelkamer tekeningen te maken. Hij keek op en zei “Bel Robert maar op, we doen het”.
Droomde ik ?
Wat is jouw droom?
Die vraag, leidde ons naar het prachtige Pinzgau in Oostenrijk. Kronkelend door de groene bergen, langs helderblauwe meren, reden wij naar Zell am See en Kaprun.
Daar wachtte Robert, van Alpendreams ons op. Robert reed ons langs diverse huizen. Alsof we in het programma ‘Droomhuis’ gezocht zaten.
Voor ons stopte de bus en er stapte mensen in skipakken met ski’s uit. Het is bloedmooi weer, wat gaan die nou doen. Skiën op de Kitzsteinhorn vertelde Robert ons. Dat kan hier tot eind mei en begint al half oktober. ‘S morgens ga je skiën en ’s middags golfen, mountainbike, wandelen of zwemmen, bootje varen in de Zellersee. WOW!
Op het einde van de rit stelde Robert de vraag: “Van de top drie, wat is jullie nummer één? Uhh top drie….. nee, die hadden we niet en zeker géén nummer één. Te nieuw, te hoog gelegen, moet je altijd met de auto naar het dorp en sneeuwkettingen in de winter, kijkend op een kerkhof, of het moest nog gebouwd worden. Die optie wilde we al helemaal niet. Jammer mislukt.
We reden terug naar onze auto. Ach, we hebben wel een super leuke dag gehad en nog een paar dagen in het verschiet.
Op de achterbank lag nog een brochure. Dat is helemaal niets zei Robert. Is meer een huis voor heimische. Ligt op de weg naar jullie hotel, we kunnen er langs. Ja duidelijk, ik snapte meteen waarom het niet verkocht werd. Een lelijk grijs met geel huis, zeer gedateerd en heel hokkerig en bovendien twee woningen i.p.v. een groot huis. Ik zei stellig nee. Ik was moe en geloofde er ook niet meer in.
De volgende dag gingen we naar de Tauern SpaSpa. Liggend bij het zwembad, met een heerlijk drankje in de hand, keken we op de Maiskogel en de witte toppen van Kitzsteinhorn van Kaprun.
”Dit is toch echt wel een uniek plaatsje”. zei Jos. Liggen wij hier in de zon te bakken zijn ze daar, wijzend naar de gletsjer, aan het skiën.
We twijfelden…..
De volgende morgen mochten nog een keer kijken. Jos had al een rolmaat gekocht en liep metend door het huis.
En nu was Jos niet meer te stoppen. Hij had de hele verbouwing al uitgetekend, terwijl ik lag te slapen.
“Kom nu eerst naar bed Jos. Morgen praten we verder.” Robert werd tijdens het ontbijt gebeld. Een week later was de koop rond. Het was ons gelukt, we hebben ons droomhuis gekocht!
De verbouwing kon beginnen.